ชั่วโมงบิน ไอคิวและการเรียนรู้
คำว่าชั่วโมงบินเป็นคำที่นักบินใช้บอกระดับประสบการณ์และความสามารถนะครับ ผู้ที่มีชั่วโมงบินสูงก็จะมีประสบการณ์มาก ตัดสิน
ใจได้ดี มีทักษะ กระบวนการคิด และการตัดสินใจที่เด็ดขาดและเฉียบคม
ทั้งนี้เพราะการบินมีความรับผิดชอบสูงมาก ทั้งต่อตนเอง ผู้โดยสาร
ทรัพย์สินรวมถึงตัวเครื่องบินด้วย
คำว่าชั่วโมงบินนำมาใช้ในกิจการหรือกิจกรรมอื่นๆ ด้วย
โดยมีความหมายเชิงเปรียบเทียบเพื่อบอกถึงระดับประสบการณ์ของการทำกิจกรรม
นั้นๆ ในที่นี้ ผมจะพูดถึงชั่วโมงบินของเด็กในการฝึกฝนตนเองครับ
มีงานวิจัยที่สำคัญมากชิ้นหนึ่ง ริเริ่มโดย ลูอิส เทอร์แมน (Lewis Terman) เมื่อปี ค.ศ. 1921 โดย
มีสมมติฐานว่า ความสำเร็จในชีวิตแปรผันตามไอคิว หมายความว่าไอคิวยิ่งสูง
ความสำเร็จในชีวิต การมีผลงานโดดเด่น ความสามารถในการเปลี่ยนแปลงโลก
ก็ควรจะสูงตามไปด้วย
การวิจัยเริ่มจากการคัดเลือกเด็กที่มีไอคิวสูงมาจำนวนหนึ่งและติดตามความ
ก้าวหน้าและสัมฤทธิผลทางการเรียน
ติดตามยาวนานจนกระทั่งเด็กโตเป็นผู้ใหญ่มีอาชีพการงาน
จนถึงขั้นที่เป็นจุดสูงสุดในชีวิตของคนกลุ่มนั้น
เรียกว่าทำวิจัยจนกระทั่งตัว เทอร์แมน
เสียชีวิตแล้วลูกและหลานของเขาต้องมานั่งทำงานวิจัยต่อกันเลยทีเดียว
กลุ่มตัวอย่างไอ
ลูอิส เทอร์แมน
ผลออกมาขำๆคือว่า จากเด็กกว่า 1,500 คนที่มีไอคิวเกิน 140 มีเพียง 2-3 คน
เท่านั้นที่ประสบความสำเร็จระดับสูง
แต่ไม่มีใครที่ประสบความสำเร็จเข้าขั้นปรมาจารย์หรือเข้าขั้นเปลี่ยนแปลงโลก
ใดๆ เลย ที่ขำที่สุดคือ นักวิทยาศาสตร์รางวัลโนเบลชื่อ ดร.วิลเลี่ยม
ช็อคลี่ย์ (William Shockley) ได้รับรางวัลโนเบลในปี ค.ศ.1956 เรื่องการประดิษฐ์ทรานซิสเตอร์ เป็นผู้ที่ เทอร์แมน ระบุว่าไม่ใช่อัจฉริยะ จึงคัดชื่อออกจากการวิจัยครับ
รางวัลโนเบลปี ค.ศ.1956 มอบให้แก่ ช็อคลี่ย์ บาร์ดีน
และเบรตเทน สำหรับการประดิษฐ์ทรานซิสเตอร์
คิวสูงเหล่านี้ได้รับการขนานนามว่า กลุ่มเทอร์ไมต์ (Termites)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น